UN-BECOMING

Reeds als kind had ik het gevoel dat er van mij verwacht werd dat ik constant presteerde. Dat ik moest uitblinken in een sport of een hobby, dat ik de slimste van de klas moest worden én dat ik later een beroep met veel aanzien moest gaan beoefenen. Want dan heb je het gemaakt, dan ben je “succesvol”.

Maar wat betekent "succes" eigenlijk?

Had je mij deze vraag zeven jaar geleden gesteld, dan had ik waarschijnlijk geantwoord: “carrière maken en dus veel uren kloppen en steeds meer geld verdienen”. Dus ging ik rechten studeren en daarna notariaat. Ik deed mijn stage als stagiair-notaris en stoomde me klaar voor het vergelijkend examen om notaris te worden. Ik was eindelijk waar ik al die jaren naartoe had gewerkt. Maar tegen al mijn verwachtingen in voelde het allesbehalve goed aan. Ik had niet het idee dat ik "succes" bereikt had. Integendeel, ik voelde me ongelukkig, leeg en gevangen in een leven dat niet eens van mij leek. Toch sloeg ik er steeds weer in mezelf wijs te maken dat elke job wel z’n voor- en nadelen zou hebben en dat ik dankbaar mocht zijn voor wat ik had. Stoppen leek me gewoon geen optie.

Tot iemand die heel veel voor me betekende kwam te overlijden. Ik werd me plots heel bewust van de eindigheid van het leven. Het besef drong tot me door dat het aan mij en enkel en alleen aan mij was om het er iets moois van te maken. Ik hoefde niet langer te twijfelen over wat ik te verliezen had. Ik wist zo zeker dat dit mijn leven niet kon zijn en dat ik iets anders moest gaan doen. Maar wat dan? Ik had net zoals tijdens de andere momenten waarop ik twijfelde nog steeds geen flauw idee. En toch voelde deze keer alles anders. Ik was gesterkt door een gevoel van vertrouwen. Gaandeweg zou ik wel ontdekken welke weg voor mij bestemd was. Diep vanbinnen wist ik dat ik de juiste beslissing maakte. Ik vertrouwde op mijn buikgevoel, dat ik al veel te lang aan het negeren was. Ons buikgevoel negeren, daar zijn we in onze huidige maatschappij goed in toch?

Nog lang nadat ik mijn beslissing genomen had, spookte de gedachte door mijn hoofd of ik geen ongelooflijke idioot was geweest. Volgens "maatschappelijke normen" had ik niet echt een verstandige zet gedaan. Ik deed niet meer wat er van mij verwacht werd. Nog steeds kijken mensen er raar van op.

Ondertussen kan ik zeggen dat ik zo gelukkig en trots ben dat ik de sprong heb durven wagen en dat ik mag doen wat ik nu doe. En dat is mijn allergrootste passie, namelijk mensen ondersteunen in hun persoonlijke groei en zoektocht. Ik geloof oprecht dat wanneer je de juiste keuzes maakt in je leven exact die zaken op je pad komen die je nodig hebt om te geraken waar je moet zijn. Eens je bewust beslist om je hart te volgen, magic happens!

Aan de mensen die zich herkennen in mijn verhaal, geef ik graag nog deze podcast mee: aflevering 2 “Over werk en passie” van @elkedagvakantie gemaakt door @evadaeleman en @heymansstijn.

Tot slot nog dit: je buikgevoel verraadt je nooit. Als je het gevoel hebt dat je leven niet meer van jou is maar bepaald wordt door anderen, maatschappelijke verwachtingen, etc. is het tijd om je te ontdoen van alles wat niet van jou is en op zoek te gaan naar wie je écht bent en wat je écht wil. Ga eens na wat jouw hart sneller doet slaan en welke dingen jou energie geven. “Het leven is te kort om af te tellen naar het weekend of je volgende vakantie” zoals @evadaeleman het zo mooi zegt.

PS Er is geen haast bij. Neem rustig je tijd om dit uit te pluizen. Des te meer je vertraagt, des te meer inzichten je zal bekomen. "Het begin is het belangrijkste deel van het werk", sprak ooit een wijs(g)(h)eer.

#persoonlijkegroei #persoonlijkeontwikkeling #becomingyou #unbecoming #coaching #lifecoaching #onlinecoaching #ecoaching #findingyourself #dharma #zielendoel #levenspad #plato #personalgrowth #growth #paulocoelho #elkedagvakantie #podcast #succes #intuïtie #carriereswitch